MAIL 2007

April 2007

Aan de sponsors en andere geïnteresseerden van de Hill Tribes` Children in Mae Taeng,
Het Thaise Nieuwjaar (jaar 2551) is met een vier dagen durend waterfeest ingeluid zodat dit een mooie gelegenheid is om u, na enkele maanden weer hier te zijn, te informeren over de gebeurtenissen die zich rond het kinderhuis in Mae Taeng afspelen. Bijna alle kinderen zijn als gevolg van de schoolvakantie weer naar hun dorpen terug. Lesgeven bij een temperatuur die de 40 graden bereikt is geen pretje, zowel voor de onderwijzers als voor de leerlingen. Ook kinderen zonder ouders gaan naar hun dorpen terug waar ze bij familie verblijven. Konden de oudere kinderen tot voor dit jaar nog hun eigen verblijfsgeld verdienen, dit jaar is dat helaas niet meer het geval. Er is onvoldoende werk maar ook de politie controleert scherper of iedereen zich wel houdt aan de regel dat kinderen onder de 14 jaar geen betaald werk doen. Ouders helpen met hun werk mag overigens wel! Voor het komend schooljaar zal het ontbreken van werk wel het probleem opleveren dat er veel kinderen zijn van wie de ouders/familie geen geld hebben om het verblijfsgeld van 3.000 baht (ca. 75 euro) te betalen. De vraag rijst dan natuurlijk; komen de kinderen terug?
In december kreeg ik een telefoontje uit een ver weggelegen dorp. Of ik begreep hen niet, of zij verstonden mijn thais niet maar uiteindelijk kwamen we er achter dat er een paar hutten tot de grond toe afgebrand waren. Veel is er overigens niet verbrand want de mensen hadden gewoonweg helemaal niets. 2 Kinderen zijn teruggegaan naar hun dorp en ik heb namens u wat geld meegegeven om weer wat spullen te kopen. Afgelopen weekend ben ik in dat dorp geweest, niet om na te gaan of ze inderdaad wat gekocht hadden maar om andere redenen. De mensen wonen nu in nog winderige- en half open bamboe hutten. Nu gaat het nog wel voor wat betreft de temperatuur maar van de winter wordt het een ramp wanneer de temperatuur daar 's nachts daalt naar bijna het vriespunt. Wanneer je in zo'n dorp verblijft, krijg je ook allerlei andere verhalen te horen. Het dorp ligt vlak bij de grens met Myanmar en er wonen veel vluchtelingen die de strijd daar zijn ontvlucht Zo woont er ook een kind van 15 jaar. Hij woont daar al ruim 4 maanden, alleen, want zijn ouders zijn nog in Myanmar en kunnen/mogen de grens niet over. Ik ben ook naar een ander dorp geweest met een kind die zijn broer na 3 jaar weer eens wilde zien. Ik had hem al eerder beloofd hem weg te brengen en nu had ik de tijd. De eerste kilometers gingen nog maar vervolgens moesten we de bergen in. Het had er al ruim 4 maanden niet geregend dus dat was zandhappen. Uiteindelijk kwamen we bij een militaire controlepost aan. Ik moest mijn paspoort inleveren voor controle en zou het terugkrijgen wanneer ik weer terug kwam. Het dorp lag vlak achter de controle post. Helaas was de broer niet aanwezig! Op de terugweg kreeg ik mijn paspoort weer terug. Het klinkt dan wel leuk wanneer ze vragen waar ik vandaan kom. Lezen kunnen de meesten hier niet en zeker geen Germaanse taal.

Een geheel ander verhaal is de komst van Diezaa, een jongetje van 3 jaar uit Myanmar. Zijn ouders zijn overleden en hij is opgevangen door een oude vrouw. Het kind heeft geen melk gehad wat tot gevolg heeft gehad dat zijn benen vergroeid zijn. Hij heeft nu hele mooie O-benen. We zijn met hem naar het ziekenhuis in Chiang Mai geweest. In eerste instantie heeft hij een week in het ziekenhuis gelegen voor het maken van allerlei röntgenfoto's en andere onderzoeken. Nu is hij weer terug in het kinderhuis om aan te sterken voor een noodzakelijke operatie. Vermoedelijk zal dat over enkele maanden gebeuren. Omdat hij uit Myanmar komt, betaalt de overheid in principe niets. We moeten bekijken hoe we dit financiële probleem gaan oplossen. Ik weet wel zeker dat ik hierbij word betrokken.
Een wat leuker probleem was de aankoop van een varken hoewel dit niet gold voor het beest zelf. We kochten het varken bij een slachterij en zouden het zelf bij het tehuis slachten. Met vereende krachten werd het beest achter op de pick-up geladen en met een poot vastgebonden. Vervolgens terug naar huis. Het varken dacht kans te hebben om weg te komen en probeerde van de wagen af te springen maar was vergeten dat zij aan een van haar poten vastzat. Via de spiegel zag ik het gebeuren en stuurde naar de kant. Op dat moment lag ze al op straat met een poot omhoog. Ze ging tekeer als een speenvarken. Maar wat doe je met slechts 2 man en een varken op straat? Een paar auto's aanhouden en dan is het voordeel dat je een buitenlander bent. Die "Falang" (buitenlander) moeten we helpen! In een mum van tijd stond het beest weer achter op de wagen met opnieuw slechts 1 poot vastgemaakt. Dat is blijkbaar de gewoonte en dat verander je gewoon niet. De Thaise wijze. De wijze waarop Thaien omgaan met dieren is nou niet direct de wijze waarop naar mijn idee je met dieren moet omgaan maar men moet zich wel realiseren dat hier dieren gewoon gehouden worden voor voedsel en niet anders. Pogingen van mij om dit te verbeteren zijn nog niet erg vruchtbaar. Het kippenhok hebben we verplaatst naar een plek die dichter bij het huis is gelegen zodat er ook wat meer en beter toezicht op gehouden kan worden. We beschikken inmiddels ook over ca. 25 kippen voor de eierenproduktie. Wanneer dit goed gaat dan kunnen we het aantal gaan uitbreiden. Je leert inmiddels wel dat je niet direct met grote aantallen moet gaan werken maar de zaak langzaam moet opbouwen. Tot slot wil ik wederom iedereen bedanken die ons heeft gesteund. Uw bijdrage maakt het mogelijk om allerlei noodzakelijke zaken aan te kopen zoals verzorgingsmiddelen, kleding, voedsel, mest voor de sinaasappelbomen, reiskosten en nu ook voor verblijfsgeld.
Met vriendelijke groeten en tot eind mei.

Joop Rieff

Rekeningnummer NL85INGB0004670204 e-mail hilltribeschildren@outlook.com
De Stichting is door de Belastingdienst aangemerkt als Algemeen Nut Beogende Instelling(ANBI)